Pierwodruk: Marek Waszkiel, Atlanta 2002, TEATR LALEK 2002, nr 2-3, s. 55-56.

            Doroczne posiedzenie Komitetu Wykonawczego UNIMA, połączone tym razem z obradami Rady UNIMA, w których uczestniczyło kilkudziesięciu przedstawicieli centrów narodowych, odbywało się w dniach 19-23 VI 2002 w Atlancie (USA). Pod wspólnym szyldem „Puppets 2002”, obok spotkań unimowskich, kilku wystaw lalkarskich, międzynarodowych seminariów, przebiegał równocześnie festiwal amerykańskich teatrów lalek oraz toczyło się codzienne życie Centrum Sztuki Lalkarskiej w Atlancie, instytucji będącej gospodarzem wszystkich imprez.

            W świecie lalkarskim niepodzielnie królowało dotąd francuskie Charleville-Mezieres. Niepostrzeżenie wyrósł jednak konkurent. Center for Puppetry Arts w Atlancie przerasta swoimi rozmiarami nawet wielkie instytucje lalkarskie byłego bloku radzieckiego. Zatrudnia kilkudziesięciu pracowników, ma stały lalkowy zespół teatralny, dwie pokaźnych rozmiarów sceny teatralne, bogatą bibliotekę, ogromne przestrzenie ekspozycyjne, stałe muzeum lalkowe, wielce rozbudowany dział edukacyjny, własne pracownie i przede wszystkim studio telewizyjne, umożliwiające prowadzenie regularnych warsztatów teatralnych dla dzieci, młodzieży i instruktorów w całym stanie oraz wielu miejscach w USA. Niezwykły, choć prosty system, będący połączeniem kamery sprzężonej z zestawem telewizyjnym i linią telefoniczną, daje możliwość interaktywnych spotkań instruktorów pracujących w centrum z uczestnikami warsztatów przebywającymi w szkolnych klasach. Za pośrednictwem ekranu telewizora uczestnicy rozsiani nawet w kilkunastu miejscach jednocześnie mogą uczestniczyć w warsztatach, uczyć się pod okiem specjalistów konstruowania lalek, sztuki animacji, odbywać dyskusje i lekcje teatralne, będąc zarazem w stałym kontakcie zarówno fonicznym jak i wizualnym. Wydaje się, że system wykorzystywany w Atlancie otwiera zupełnie nowe formy współpracy i upowszechniania lalkarstwa.

            W świetle nowości technologicznych jakimi dysponuje Center for Puppetry Arts obrady unimowskie wydają się wyprawą w przeszłość, ale nic nie jest w stanie zastąpić żywego kontaktu ze sztuką teatru ani też bezpośredniego spotkania z lalkarzami różnych krajów.

            Sekretarz Generalny UNIMA, Hiszpan Miguel Arreche, podsumował dwuletnią działalność UNIMA od ostatniego kongresu w Magdeburgu:

1. UNIMA opuściła gościnny budynek Instytutu Lalkarskiego w Charleville-Mezieres, przenosząc się w sierpniu 2001 do innego lokalu, także w Charleville (10, Course Aristide Briand);
2. pozostawienie siedziby sekretariatu generalnego UNIMA we Francji gwarantuje dalszy znaczny udział finansowy miasta Charleville-Mezieres, powiatu Ardenów i województwa Szampanii-Ardenów we wspieraniu działalności stowarzyszenia;
3. UNIMA ma obecnie 6 286 członków oraz 59 centrów narodowych (w tej liczbie z 5 centrami brak jakiegokolwiek kontaktu);
4. w ostatnim czasie nowe centra narodowe powstały w: Algierii i Chinach. Trwają przygotowania do uruchomienia centrów narodowych w: Boliwii, Kolumbii, Litwie i Peru;
5. UNIMA dysponuje obecnie trzema bazami danych: I – informacje o członkach stowarzyszenia (ta baza danych nie ma charakteru publicznego); II – informacje o 341 członkach UNIMA pełniących funkcje w rozmaitych narodowych i międzynarodowych strukturach UNIMA; III – spis festiwali lalkarskich na całym świecie. Baza II i III jest dostępna dla członków UNIMA w formacie Filemaker 4.1;
6. prace nad przygotowaniem Światowej Encyklopedii Lalkarskiej (WEPA): wiosną 2002 prof. Henryk Jurkowski zrezygnował z funkcji redaktora naczelnego. Do końca IX 2002 ma się dokonać przekazanie zebranej dokumentacji i materiałów redakcyjnych encyklopedii do Charleville, wybór nowego redaktora naczelnego oraz zespołu redakcyjnego;
7. w roku 2001 opublikowano trzy numery biuletynu informacyjnego UNIMA – „The UNIMA Courier”, w wersji hiszpańskiej, francuskiej i angielskiej, w łącznym nakładzie 6 000 egzemplarzy rozesłanych za pośrednictwem centrów narodowych do wszystkich członków UNIMA. Numer 4, który powinien się ukazać w marcu 2002, został wstrzymany z powodu braku informacji od centrów narodowych i członków indywidualnych;
8. późną wiosną 2002 ukazał się pierwszy numer nowego czasopisma UNIMA „E pur si muove” (A jednak się kręci), redagowanego przez Margaretę Niculescu. Numer został rozesłany gratis do wszystkich centrów UNIMA. Kwartalnik ma pond 100 stron, zawiera materiały w językach: angielskim oraz francuskim lub hiszpańskim, poświęcony jest sztuce teatru lalek, wydarzeniom, osobistościom życia lalkarskiego, refleksji i badaniom nad światowym lalkarstwem oraz bieżącym informacjom z dziedziny lalkarstwa. W prenumeracie każdy numer (wraz z przesyłką) kosztować będzie 12 Euro (8 Euro za pośrednictwem centrum narodowego, które zamówi minimum 10 egzemplarzy);
9. od maja 2002 UNIMA ma swoją stronę internetową: www.unima.org zawierającą bogaty serwis informacji o sztuce teatru lalek, instytucjach lalkarskich i działalności UNIMA;
10. rozpoczęto przygotowania do zbudowania nowego systemu regulowania składek członkowskich UNIMA. Nowy system ma być bardziej sprawiedliwy, ma uwzględniać złożoną sytuację finansową centrów UNIMA w różnych zakątkach świata. Ostateczne decyzje zapadną na następnym Kongresie UNIMA w Rijece (Chorwacja) w 2004.
11. Kongres i światowy festiwal teatrów lalek w Rijece odbędą się w terminie 7-11 VI 2004.